E-mail verzonden aan: internationalism.org (IKS, Internationale Kommunistische Stroming):

De Revolutie, idealen, actieplan, en de gevolgen van gebrek hieraan

Hallo IKS,

Bedankt voor het toezenden van uw blad, ik hoop dat dit niet een vergissing was. Graag wil ik reageren op het artikel “De Revolutie in Duitsland,” waar ook het interessante boek van Werner Maser “Zwischen Kaiserreich und NS-Regime” over verschenen is. Hierin wordt de moord op de Communisten ook besproken, en de jammerlijke teloorgang van een poging om een menselijke vorm van algemeen bestuur op te richten. Overigens heb ik dat boek gekocht in Berlijn zelf, toen ik op vacantie de plek wilde bekijken waar de anti-Fascistische arbeiders beweging een beslissende slag toebracht aan de radicaal rechtse criminelen van de militaire dictatuur. Het scheen mij toe dat door het vermoorden van de radicaal linksen (Communisten en anderen) door de sociaal-democraten, het wellicht enige machtsblok dat de radicale terreur kon stoppen is gebroken, hetgeen later wellicht de herkansing in 1933 van de Nazis (Hitler) mogelijk maakte.

Er zijn twee punten waarop ik graag zou willen inhaken, en die denk ik cruciaal zijn voor toen, maar ook nog voor nu want er is in feite weinig veranderd op het niveau van de grote problemen, en de (zogenaamde) oplossingen die verschillende groepen hebben. Ten eerste is daar het na te streven ideaal: hoe moet de maatschappij er uit zien. Ten tweede is er zowel het actie-plan om dat te bereiken, alsook de detail uitwerking van het grotere ideaal, dat als het ware een brug vormt tussen de hogere idealen en de directe actieplannen. Hoge idealen over vrede en gelijkheid zijn immers meer iets voor dichters en zangers, terwijl als men daar de werkelijkheid van wil maken daar nog het één en ander aan praktische problemen bij komt kijken. Dit wordt helaas erg onderschat, bij alle partijen (inclusief de rechtse partijen, wiens propaganda ook oppervlakkig is, en vaak niet strookt met hun beleid; zie bijvoorbeeld het grote banken redden dat nu het financiële systeem naar de afgrond en wereldoorlog dwingt.)

Het probleem van de grote idealen is een groot probleem voor de Communisten. De Communisten lijken de kollosale fout te maken om te denken dat een Grondwet en wetten in het algemeen een onnodig element zijn in een samenleving. Er is bitter gevochten voor de afschaffing van de *echte* klassenmaatschappij in de middeleeuwen, toen er inderdaad een klasse was die totaal en geacepteerd boven de wet stond. De lagere klasse mocht niet trouwen met de hogere. De samenleving was uiteen gescheurd in twee elkaar bevechtende volken. Het is reactionair als Communistische bewegingen het belang van de wet niet zien als een instrument dat ingezet moet worden voor het verbeteren van de maatschappij, ook – zelfs vooral – als het Communisme soeverein wordt na een eventuele Revolutie. Is de Communistische beweging tegen het hebben van een wet of Grondwet ? Er wordt vrijwel nooit gesproken in de Communistische pers of boeken over hoe een Grondwet er uit zou moeten zien. In een vraag hierover antwoorde de NCPN dat het aan de toekomst is om dat soort vragen te beantwoorden. In Cuba werd pas na aandringen een Grondwet opgesteld, die bij lezing de-facto macht van de Communistische partij op papier te zetten. Dat is dus geen objectieve wet. Waar het dan op neerkomt is de directe machtsuitoefening door een bepaalde kliek die zichzelf fantastisch vinden.

Het is vervolgens wachten op de verrotting van die groep, wat gewoonlijk een kwestie van tijd is. Na enige generaties is het effect van de Revolutionaire “verkiezingen” (verkiezingen door directe actie, soms burgeroorlog) verloren is. Daarna resten alleen nog corruptie, pretenties, criminaliteit, en het wachten op een nieuwe Revolutie. Een Revolutie is echter een uiterst kostbare zaak, en een burgeroorlog is één van de ergste dingen die een volk kan overkomen (na het ondergaan van een tirannie). Een (gewelddadige) Revolutie is niet iets dat men zomaar zou moeten willen, als er ook andere mogelijkheden zijn. Oorlog is walgelijk en alleen het uiterste middel voor nut als strijdmiddel tijdens extreme vormen van terreur. Zelfs als geweld nodig blijkt, moet het zo wijs en minimaal mogelijk ingezet worden. Een systeem hebben dat continue Revoluties nodig heeft om zich te vernieuwen omdat er geen objectieve Grondwet is die de verniewing van het systeem voorgoed regelt, is een ernstige fout.

Helaas zijn er zoveel problemen met de huidige ideologie, ook de Communistische, dat ik niet eens aan mijn punten toe kom. Het probleem van de Communistische ideologie is de vergissing dat alles een centrale plan economie zou moeten zijn, gecombineerd met het gebrek van geen uitgewerkte Grondwet klaar hebben liggen over hoe het dan wel moet. In uw artikel wordt geschreven dat de Revolutie faalde toen er geen actie plan was vanuit de Revolutionairen. De kollosale vergissing van het nastreven van een centrale plan economie (voor iets anders dan een gezin of misschien bedrijf), leidt tot een enorme angst bij de groepen die de bui van een Oligarchie al zien hangen. Die angst drijft hen tot zware maatregelen, inclusief moord. Ook al zou machtshonger en criminaliteit voor sommige individuen de drijfveer zijn om te moorden, dat krijgt zijn kans omdat de Communisten een enorme angst oproepen bij zeer grote groepen mensen die niet als een slaaf geregeerd wensen te worden door een Communistische kliek die nog de moeite niet neemt een grondwet op te stellen.

Ik denk dus dat er een combinatie situatie is opgetreden tijdens de revolutie golf van 1918.
– Het onbeholpen idee van een afwijzen van alle handel van de Communisten. Dit leidt tot een zeer felle tegenstand bij zeer veel mensen.
– Dit gebrek op het gebied van de hoogste idealen leidt tot een verstarring van het denken. Wie zo een enorme fout maakt als alle handel – en dus vrijheid, want ja ook de arbeider heeft de vrijheid tot handelen nodig om vrij te zijn ! – diens denken zit vanaf dat moment op slot. Er is geen weg vooruit meer vanaf dat punt. De macht moet gegrepen worden, en de nieuwe Communistische heersende klasse zal – net als de feodalen – alles beter doen. Ja ja … maar niet heus.
– Omdat het denken dus op slot zit door het streven naar een plan-economie, wordt het heel moeilijk om de hoogste idealen om te zetten in een serie te behalen doelen, en dan die doelen om te zetten in na te streven praktische wetgeving, en dan uiteindelijk faalt ook het onmiddelijke maken van actie-plannen voor de korte termijn.

Deze fundamentele verlamming van het denken – en arbeiders zijn toch al vaak geen denkers, dus dat probleem wordt helaas versterkt – is eigenlijk heel makkelijk menselijk te begrijpen. Stelt u zich voor dat er van u verwacht wordt leiding te geven aan het enorme Duitse Imperium, aan alle arbeiders in die enorme en complexe maatschappij. Daar staat u dan, de deur staat al open, binnen 3 dagen zou u de soevereiniteit in handen kunnen hebben. Wat gaat u doen, hoe heeft u zich daar op voorbereidt ? Er staat niet meer op papier dan een paar leuzen over gelijkheid en het afschaffen van het Groot Kapitaal, over dat de media vanaf nu in staatshanden zal zijn (wat overigens een ramp is, wat niet betekend dat massa media in handen van het Groot Kapitaal niet ook een ramp is, want dat is het ook.) Staat er een verkiezingssysteem op papier ? Nee. Hoe zal de rechtelijke macht gaan functioneren ? Moet nog worden uitgezocht. Hoe wordt de gezondheidszorg opnieuw ingericht ? Er kunnen wat leuzen over worden gevonden, en dat is het. Het lijkt mij dus volkomen begrijpelijk dat de Revolutionaire leiding in 1918 helemaal niets deed, op het moment van de kans.

Want de kans was er duidelijk wel, en net doen alsof de arbeiders in het Ruhr gebied van de kont moeten komen is wat mij betreft slap geouwehoer terwijl de actie in Berlijn is, de massas in Berlijn zijn klaar en de grote meerderheid. De arbeiders in de Ruhr zullen dan wel zien wat zij met de Ruhr gaan doen, en desnoods breekt het Rijk in twee – wat alsnog leidt tot twee of meer ongelofelijk grote Imperiums die vrijwel onaanstuurbaar zijn alleen al door de grootte (alhoewel de Duitsers wel makkelijker aanstuurbaar lijken dan andere volkeren, vanwege de hoge mate aan orde). Alhoewel het gissen is voor mij, ziet het er voor mij uit alsof ze ineens wakker werden uit een enorme maar oppervlakkige leuzen en propaganda strijd, en toen ineens werd het serieus, maar ze hadden geen idee wat ze eigenlijk precies wilden, en zagen wellicht ook zelf aankomen hoe fout het zou gaan en wat voor een gevaarlijk totalitair regime ze eigenlijk aan het opzetten waren als zij de totale plan-economie, centralisatie en gelijkschakeling van lonen door zouden voeren. Als het ware konden zij door hun eigen pamflet vol wilde leuzen en uitroeptekens zo de Soevereiniteit in de hand nemen, maar juist op dat moment als zij door dat pamflet heen stappen, scheurt het open en blijkt alles weinig meer te zijn dan opgewonden stof, niets meer dan een angstwekkende leegte, een duizelingwekkend diepe afgrond waarboven het Duitse volk ineens lijkt te hangen: zonder werkelijke richting, zonder praktische handvaten. Misschien is het wel juist de Duitse volksaard om dan terug te schrikken, omdat het aan precisie ontbreekt, omdat het ontbreekt aan grondige voorbereiding, in de praktijk bewezen ideeën, enz.

Was het daarom goed dat zij terugschrokken, of in ieder geval verlamd waren ? Misschien niet, misschien wel, maar het was een verloren kans. Wij moeten daarom leren dat wij bepaalde dingen beter moeten doen, anders volgt er weer een herhaling.
– Het oppervlakkige afwijzing van het oeroude principe van de handel moet ophouden. Handel is een overwinning is op de directe roof van de ene op de ander in tenminste zijn simpelste vorm (een dienst voor een dienst, een goed voor een goed, exclusief natuurlijke hulpbronnen zelf, exclusief het Groot Kapitaal of rente zoekende leningen). Dat er iets mis is met de Kapitalistische vorm van handel is overduidelijk, maar de fout ligt niet in het principe van handel in zijn meest simpele vorm, en zeker niet in de zijn geidealiseerde vorm van eerlijke handel.
– Er moet een duidelijk alternatief worden opgesteld voor wat er precies wordt nagestreefd in de maatschappij, en het debat moet daar in hoge mate over gaan.
– Er moet een duidelijke planmatige aanpak zijn van alle aspecten van politieke en economische activiteiten, alsook de militaire activiteiten die wellicht nodig zijn. Dit kan ook allemaal in detail besproken worden.

Zoals U hopenlijk niet vergeten bent (want ik mail het best vaak, gewoonlijk helaas zonder antwoord) heb ik al dat werk al proberen te doen, en staat het gratis ter beoorldeling op mijn website market.socialism.nl. Een goed voorbeeld is de planmatige aanpak van de Revolutie zelf, en het in detail uitwerken van hoe een Radenoverheid zou moeten werken. Dat was in 1918 eigenlijk maar een chaos, en werd op het moment vorm gegeven. Dat was wat mij betreft niet slecht, want dat was de eerste impuls. Nu hebben wij die impuls gezien, en is het aan ons – die helaas hebben moeten constateren dat een echte democratie het niet heeft gered – om te leren van wat er fout ging om het later beter te doen. Ik heb dus het Raden overheid model genomen – hetgeen wat mij betreft ook een soort oer-vorm van menselijke massa organisatie is – en dat in detail uitgewerkt in objectieve wetgeving. Dat heb ik echt niet zo even in een maand gedaan, daar heb ik jaren over nagedacht om te proberen te voorzien hoe de balans van macht in zo’n systeem zo goed mogelijk te houden is.

Wat dan te doen met zo’n systeem ? Direct formeren en de Soevereiniteit opeisen ? Mijns inziens is het wijs om eerst een goede doel organisatie te vormen, hetgeen de praktische leerschool van dat systeem vormt. Zo kan het getest worden in de prakijkt, zo kan men vertrouwen daarin opdoen, en tegelijkertijd ook leren waar de valkuilen zitten en hoe die op te lossen. Daar is helemaal niet direct een bloedige Revolutie voor nodig, in tegendeel.

Merk op dat als men toch van mening blijft dat een totale plan-economie noodzakelijk is, dan is dit Raden model nog steeds een prima uitgangspunt voor een Staatsdemocratie (die wat mij betreft dan slecht zal werken, omdat iedereen wordt opgeslokt in de totalitaire Staat en dus verwordt het Raden Overheid systeem waarschijnlijk tot een systeem waar de centrale klieken met de economische macht op dat moment de orders naar de slaven zullen uitzetten; het hele systeem klapt als het ware over de kop en veranderd in zijn tegendeel: het wordt een machine om orders naar beneden te blaffen en algemene gehoorzaamheid via de wederzijdse haat en nijd methodes af te dwingen.) Mijn model is dan ook helemaal niet gebaseerd op het idee dat alle handel slecht is. Het is gebaseerd op het idee dat ieder mens zoveel mogelijk macht moet hebben: een stem in de Staatsmacht, en zijn deel van de natuurlijke hulpbronnen in de economie.

Wie dit nog leest is gek. Nee hoor, grapje, sorry voor dat ik het weer eens lang weet te maken. Helaas zijn de problemen zo enorm in deze wereld, en ook zowel in de Kapitalistische als de Communistische bewegingen, dat er gewoon geen einde komt aan het bespreken ervan. Jammer genoeg kom ik zo niet eens toe aan de militaire dimensie, die toch erg belangrijk is gebleken in 1918. Zie mijn website en gratis boek (673 paginas).

beste groeten,
Jos Boersema

P.S. Ik post dit soort e-mails ook naar de nieuwspagina van https://market.socialism.nl, alsook een eventueel antwoord of juist gebrek hieraan van uw zijde. Mocht u de indruk hebben dat ondergetekende “niet meer links” is of iets dergelijks, niet meer loyaal, burgerlijk afvallige, “want hij is nu voor handel” dan is dat een vergissing. Ik vind het juist Monarchistisch en feodaal wat de centrale plan-economie van de Staats-kapitalisten uitlokken, en dus in feite vervallen in rechtse dictatoriale idealen zonder het zelf door te hebben. Uiteraard weet ik dat de IKS de anti-Staats-kapitalistische stroming wil zijn, die bijvoorbeeld het schijnheilige “Communisme” van China en de USSR afwijst. Misschien dat ik daarom nog probeer deze propaganda naar u uit te dragen, en op uw antwoord hoop. Bedankt voor het eventuele lezen !

Bijwerking 3 december 2018: Geen antwoord ontvangen van de I.K.S.